Kiedy implant po wyrwaniu zęba można bezpiecznie wszczepić? Jakie są skutki pozostawienia braków zębowych po ekstrakcji? Czy istnieją przeciwwskazania do implantacji i alternatywne rozwiązania? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule.
Kiedy implant po wyrwaniu zęba – ile trzeba odczekać?
Utrata zęba w wyniku ekstrakcji wiąże się z koniecznością uzupełnienia powstałego ubytku. Jedną z najskuteczniejszych metod jest wszczepienie implantu zębowego. Tytanowy implant zastępuje naturalny korzeń zęba i stanowi trwałą podstawę dla odbudowy protetycznej w postaci korony, mostu lub protezy. Kiedy wszczepić implant po wyrwaniu zęba?
Optymalny czas na wszczepienie implantu po ekstrakcji to okres od 8 do 12 tygodni. W tym czasie dochodzi do regeneracji ubytków kostnych, co stwarza korzystne warunki do implantacji. Zbyt wczesne wszczepienie implantu, tuż po usunięciu zęba, może zakłócić proces gojenia. Z kolei zbyt długie odkładanie zabiegu prowadzi do postępującego zaniku kości, utrudniając implantację w przyszłości.
W zależności od stanu jamy ustnej i czasu, jaki upłynął od usunięcia zęba, wyróżnia się trzy rodzaje implantacji:
- implantacja natychmiastowa (jednoetapowa) – implant wszczepiany jest bezpośrednio po ekstrakcji zęba, podczas jednej wizyty. Jest możliwa, gdy wyrostek zębodołowy ma odpowiednią wielkość i nie wymaga dodatkowych zabiegów;
- implantacja wczesna – przeprowadzana w okresie 2-3 miesięcy po usunięciu zęba, gdy proces gojenia został zakończony, a stan tkanek na to pozwala;
- implantacja późna – wykonywana po upływie ponad 3 miesięcy od ekstrakcji. Wskazana, gdy konieczna jest odbudowa zaniku kostnego lub wyleczenie stanów zapalnych.
Skutki pozostawienia braków zębowych po ekstrakcji
Świadomość tego, kiedy implant po wyrwaniu zęba może zostać bezpiecznie umieszczony w luce, pozwoli uniknąć powikłań. Pozostawienie pustego miejsca po usuniętym zębie niesie ze sobą szereg negatywnych konsekwencji dla zdrowia jamy ustnej i całego organizmu. Najpoważniejsze z nich to:
- zanik kości wyrostka zębodołowego, co rozpoczyna się już 3 miesiące po ekstrakcji;
- migracja zębów sąsiednich, co zaburza zgryz i estetykę uśmiechu;
- brak zęba powoduje nierównomierne rozłożenie sił podczas gryzienia i żucia – prowadzi to do nadmiernego obciążenia pozostałych zębów oraz stawów, wywołując ból i dysfunkcję;
- problemy estetyczne i zaburzenia wymowy;
- kłopoty z trawieniem – niepełne uzębienie nie pozwala na dokładne rozdrobnienie pokarmu, co obciąża układ pokarmowy i upośledza wchłanianie składników odżywczych.
Kiedy nie można wstawić implantu zęba?
Choć implanty zębowe są obecnie najlepszą metodą odbudowy braków zębowych, nie w każdym przypadku można je zastosować. Istnieje szereg przeciwwskazań, które uniemożliwiają lub odraczają zabieg wszczepienia implantu. Należą do nich:
- choroby ogólnoustrojowe, np. niepoddająca się leczeniu cukrzyca, choroby nowotworowe, zaburzenia krzepliwości krwi, osteoporoza;
- stany zapalne jamy ustnej (wymagają wcześniejszego wyleczenia);
- niewystarczająca ilość kości – zaawansowany zanik wyrostka zębodołowego uniemożliwia stabilne osadzenie implantu. Konieczne jest wcześniejsze odbudowanie kości przeszczepem;
- zbyt młody wiek pacjenta (poniżej 17. roku życia);
- uzależnienia – palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu znacząco podnoszą ryzyko niepowodzenia implantacji i odrzucenia wszczepu;
- ciąża – zabiegi chirurgiczne i znieczulenie są przeciwwskazane dla kobiet w ciąży ze względu na bezpieczeństwo dziecka;
- bruksizm – nawykowe zgrzytanie zębami i ich zaciskanie powoduje przeciążenia, które mogą uszkodzić implant i zaburzyć jego integrację z kością.
Co zamiast implantu po wyrwaniu zęba
Gdy z różnych przyczyn wszczepienie implantu zębowego nie jest możliwe, pacjent nie musi godzić się na pozostawienie luki w uzębieniu. Współczesna protetyka oferuje szereg alternatywnych rozwiązań pozwalających na estetyczną i funkcjonalną odbudowę braków. Wśród nich wyróżnia się na przykład mosty protetyczne, czyli uzupełnia oparte na sąsiednich zębach. Jeden lub kilka zębów mogą zastąpić również protezy ruchome. Utrzymują się na dziąsłach i sąsiednich zębach za pomocą klamer. Są najmniej inwazyjne i stosunkowo tanie, ale mniej komfortowe i stabilne od stałych odbudów.
Wybór metody uzupełnienia braku zębowego zależy od wielu czynników, takich jak liczba i umiejscowienie braków, stan zachowanych zębów i dziąseł, ogólny stan zdrowia i możliwości finansowe pacjenta. Dlatego tak ważna jest indywidualna konsultacja ze stomatologiem, który zaproponuje optymalne rozwiązanie dostosowane do potrzeb i oczekiwań pacjenta
Implant jest najlepszym sposobem na trwałe i estetyczne uzupełnienie braku po ekstrakcji. Dlatego pacjent powinien mieć świadomość, kiedy wszczepić implant po wyrwaniu zęba, a także, dlaczego nie powinien z tego rezygnować. Zbyt długie zwlekanie z implantacją prowadzi do zaniku kości i szeregu powikłań miejscowych i ogólnoustrojowych.
